Niniejszy artykuł stara się uzupełnić lukę w literaturze dotyczącej wykorzystania komunikatora Facebook Messenger jako przestrzeni organizowania pomocy w przypadku kryzysu o zasięgu międzynarodowym – jakim jest wojna w Ukrainie. Celem badania jest odpowiedź na pytanie: czy Messenger był efektywnym narzędziem do organizacji pracy grupy spontanicznie zebranych wolontariuszy w początkowej fazie tego kryzysu. Aby znaleźć odpowiedź posłużono się metodą ukrytej obserwacji uczestniczącej, kategoryzacji treści czatu oraz metody ilościowej, za pomocą której określono liczbę członków grupy i ich aktywność. Okazało się, że Facebook Messenger pozwala na wspieranie organizacji grupy i koordynację jej zadań, jednak generuje ograniczenia, wyszczególnione w tekście artykułu i nie jest narzędziem zaspokajającym wszystkie potrzeby komunikacyjne.