Niniejszy artykuł stara się uzupełnić lukę w literaturze dotyczącej wykorzystania komunikatora Facebook Messenger jako przestrzeni organizowania pomocy w przypadku kryzysu o zasięgu międzynarodowym – jakim jest wojna w Ukrainie. Celem badania jest odpowiedź na pytanie: czy Messenger był efektywnym narzędziem do organizacji pracy grupy spontanicznie zebranych wolontariuszy w początkowej fazie tego kryzysu. Aby znaleźć odpowiedź posłużono się metodą ukrytej obserwacji uczestniczącej, kategoryzacji treści czatu oraz metody ilościowej, za pomocą której określono liczbę członków grupy i ich aktywność. Okazało się, że Facebook Messenger pozwala na wspieranie organizacji grupy i koordynację jej zadań, jednak generuje ograniczenia, wyszczególnione w tekście artykułu i nie jest narzędziem zaspokajającym wszystkie potrzeby komunikacyjne.

Niniejsze badania koncentrowały się na perspektywach i reakcjach mieszkańców tymczasowo okupowanego obwodu zaporoskiego na Ukrainie wobec rosyjskich mediów i propagandy. Głównym celem było uzyskanie wglądu w postrzeganie rosyjskich mediów przez mieszkańców oraz zbadanie metod, które opracowali, aby odróżniać autentyczne informacje od propagandy. Badanie ukazało, jak mieszkańcy postrzegają rosyjskie media i jakie stosują taktyki, aby identyfikować wiarygodne informacje. Podkreślono znaczenie umiejętności korzystania z mediów oraz potrzebę wdrożenia skutecznych środków zaradczych w celu zwalczania wpływu rosyjskiej propagandy na niezależność informacyjną mieszkańców tymczasowo okupowanego terytorium.